เกริ่น ถ้าใครได้อ่านหัวขโมยแห่งบารามอสจนจบครบ 4 เล่มแล้ว + the guide book ด้วยก็ได้
แต่จินตนาการของโลกที่มีดินแดนเอเดนและเดมอสยังโลดแล่นอยู่
เราเป็นคนหนึ่งที่เป็นเช่นนั้น และหาอ่านฟิกบารามอสมากมายตามอินเตอร์เน็ต
ตอนนี้เราเจอฟิกบารามอส ที่ต่อจากเล่ม 4 ได้เข้าท่าที่สุด (เท่าที่เคยอ่านมา)
เพื่อนๆลองเข้าไปอ่านดูนะ
ชื่อเรื่อง Fanfic The Thief of Baramos: บารามอส: The Becoming Princess
http://my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=236866เรื่องยาว หมวด : ฟรีสไตล์/แฟนตาซี
ผู้แต่ง : ภูตหรรษา
แนะนำเรื่องแบบย่อๆหลังจากอ่านหนังสือทั้ง 4 เล่มจบไปหลายรอบจนจำไม่ได้ว่ากี่รอบ ในที่สุดก็ทนไม่ไหวอยากแต่งเรื่องตอนต่อไป
ขอบคุณ rabbit ที่เป็นผู้สร้างแรงบันดาลใจ
Sampleตอนที่ 14 จุดสิ้นสุดของรอยแยก (บางส่วน)
.......ไม่นานทั้งสองกลับมาอยู่บนถนนที่ขนาบด้วยทุ่งนาอันอุดมสมบูรณ์ที่แสดงว่าแถบนี้คงเป็นแหล่งข้าวแห่งหนึ่งของบารามอส เมื่อพ้นจากทุ่งนาเป็นทุ่งหญ้าที่มีประกายระยิบระยับของพื้นน้ำอยู่ลิบๆ
ในที่สุดขอทานหนุ่มก็ดึงม้าให้หยุดเดิน เฟรินมองภาพเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกแปลกใจ ภาพความพินาศที่อยู่ในความคิดกลายเป็นธรรมชาติอันงดงาม ไร้ร่องรอยใดๆที่บอกให้รู้ว่าบริเวณตรงหน้านี้เป็นจุดสิ้นสุดพลังของดาบผ่าปฐพี นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววประหลาดใจเบือนไปสบกับดวงตาสีเขียวใสซึ่งผู้เป็นเจ้าของพยักหน้าน้อยๆ ยืนยันว่าพาเธอมาถูกที่แล้ว
หญิงสาวมองทุ่งหญ้าที่ดอกหญ้าเอนลู่ไปตามลม ก่อให้เกิดเสียงซู่ดังขึ้นในความเงียบสงบยามสายลมพัดเป็นระยะๆ ประกายของน้ำในทะเลสาบที่อยู่ถัดออกไปจนสุดสายตาคือแสงสะท้อนจากพระอาทิตย์ที่คล้อยลงบอกเวลาบ่ายแก่ๆของวัน
"สวยจัง" เสียงแผ่วเบาหลุดจากริมฝีปากอิ่ม "แล้วตรงไหนคือรอยแยก"
"ทะเลสาบ"
คำตอบยิ่งทำให้ดวงตาคู่โตเบิกกว้างขึ้น แล้วบางอย่างก็วาบเข้ามาในความคิด บางอย่างที่ทำให้อบอุ่นวาบไปทั้งร่างกาย
"ฝนทอง ..."
น้ำตาเอ่อขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวด้วยความรู้สึกตื้นตันใจที่จู่ๆก็บังเกิดขึ้น ฝนทองจากการเสียสละอันยิ่งใหญ่ขององค์ไฮคิง สิ่งที่สามารถหยุดสงคราม ทำให้เอเดนกลับมาอุดมสมบูรณ์ และเปลี่ยนพื้นที่ที่ถูกทำลายล้างให้กลายเป็นสถานที่สวยงาม
ความเสียสละอันยิ่งใหญ่ ก็ได้กลับมาซึ่งสิ่งที่ยิ่งใหญ่
ถึงตอนนี้เฟรินได้รู้ว่าฝนทองไม่เพียงชุบชีวิตให้แผ่นดิน แต่ยังทำให้ใจที่แห้งเหี่ยวชุ่มชื่นขึ้นด้วย และสร้างกำลังใจให้แก่เธอได้อย่างมากกับความตั้งใจที่จะปฏิบัติหน้าที่ไม่ว่าจะในฐานะนักเรียนโรงเรียนพระราชา หรือในฐานะเจ้าหญิงแห่งบารามอส........
---------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 16 โจรนักรบ (บางส่วน)
......พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงเรื่อยๆ เกิดเป็นแสงสะท้อนสวยงามลงในทะเลสาบกว้างใหญ่ สายลมเย็นสบายพัดผ่านทุ่งหญ้าเกิดเสียงซุ่ ม้าสีน้ำตาลเข้มตัวหนึ่งถูกผูกไว้กับต้นไม้กำลังยืนเล็มหญ้าอย่างสบายใจ
บริเวณหญ้ากลุ่มหนึ่งขยับไหวเมื่อคนที่นอนอยู่ตรงนั้นขยับตัว
เฟรินนอนแบบนั้นอยู่นานแล้ว เหม่อมองก้อนเมฆก้อนแล้วก้อนเล่าลอยผ่านตัวเธอไป บางก้อนก็เหมือนคนแคระที่หุบเขาหัวกะโหลก บางก้อนไปเหมือนเจ้ากวางโง่โกโดม บางก้อนเธอก็อุตส่าห์เห็นเป็นหน้าท่านจ้าวเอวิเดส ตอนนี้เธอรู้สึกคิดถึงบ้านที่อยู่ในดินแดนปีศาจขึ้นมาจับใจ
เดี๋ยวนี้เธอไม่ได้เป็นสายลมเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เธอมีบ้าน มีคนที่รักเธอ และคนที่เธอรัก เสียงลมที่พัดผ่านหู ยิ่งย้ำเตือนว่า เธอไม่สามารถลอยไปตามสายลมได้อีกแล้ว หัวใจของหัวขโมยถูกจับเสียแล้ว
ภาพใบหน้าเย็นชาของใครคนหนึ่งกลอยมาพร้อมกับเมฆก้อนใหญ่ที่เคลื่อนผ่านมาอยู่ตรงกับสายตา
แล้วเธอก็ต้องกระเด้งตัวลุกขึ้นทันใดเมื่อหูแว่วฝีเท้าม้าที่เร่งควบอย่างเร็วจัดตรงมายังที่ที่เธอนั่งอยู่ ไม่นานภาพชายในชุดสีดำบนม้าสีดำก็ปรากฏในทิศทางของเสียงที่ได้ยิน
ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างเมื่อแน่ใจว่าคนที่มาถึงเป็นใครและมีสีหน้าอย่างไร
นัยน์ตาสีฟ้าจับจ้องเขม็งโดยแทบไม่ละสายตาแม้ขณะที่เจ้าตัวกระโดดลงจากหลังม้าและก้าวเร็วๆมาที่หญิงสาว มือแข็งแรงคว้าให้ร่างบางลุกขึ้น ก่อนเปลี่ยนมาใช้มือทั้งสองข้างจับต้นแขนของเฟรินแน่น นัยน์ตาคู่สวยแสดงชัดว่าเป็นห่วงและ ... โมโห